Swaziland

Swaziland

Donderdag 5 mei

Vandaag verlaten we het Krugerpark om naar het niet minder toeristische Swaziland te rijden. Swaziland, een eigen koninkrijk; 1 koning met 14 vrouwen en eigen regels.

Na ongeveer 2 uur rijden passeren we een heuse grens om Zuid Afrika uit te rijden. Ruud uit de auto met onze paspoorten om deze te laten zien aan de douaniers. Ach dat valt mee, dachten wij; dit verliep redelijk vlot.

Maar nadat we een foto gemaakt hebben bij het bord: Welkom in Swaziland, moesten we de echte grensovergang passeren. Opnieuw uit de auto, in de rij staan allerlei formulieren invullen , kenteken, onze adresgegevens ons reisdoel etc. Net echt, wat zijn we blij dat we binnen Europa te maken hebben met het Schengenverdrag. Wat kost dit een tijd, energie en geld. De kosten op zich vallen wel mee, we moesten 50 Rand betalen, maar alle menskracht die dit kost en de tijd dat alle mensen moeten wachten etc. Is onbetaalbaar. Maar ja

‘s lands wijs, ‘s lands eer. 

Swaziland die weer een heel andere, en afwisselend landschap laat zien is echt de moeite waard. Prachtig, heuvels, soms bergachtig, wisselend kale vlaktes en soms weer heel dichtbevolkt met kleine van beton opgebouwde huisjes.

Het lijkt dat de mensen die we onderweg zien, en voortdurend vriendelijk naar ons zwaaien, hele afstanden te voet afleggen. Waarbij wij ons de vraag stellen: waar gaan zij naar toe? Ook zie je veel mensen langs de kant van de weg wachten.. waarop? Niet de bus of de metro, mogelijk op betere tijden.

We spreken naar elkaar uit dat we blij zijn dat onze wieg in een ander land heeft gestaan.

Na een paar uur rijden hebben we behoefte om een plek te zoeken voor de nacht. Dit keer niets gereserveerd dus zijn benieuwd hoe gemakkelijk dit zal zijn.

Wat zijn we blij met de nieuw aangeschafte TomTom met een heuse Afrikaanse kaart. We komen terecht in Mbabane, zoeken in onze campinggids  en vinden daar een restcamp genaamd Mlilwane, wildlife Sanctuary.

Nog 26 km te gaan dus een fluitje van een cent.

De eerste 20 km. gaan inderdaad prima en leggen we in een klein half uur af.

Het laatste stuk is een onverharde weg met zeer veel gaten en kuilen in de weg. Indien we geen TomTom hadden gehad zou je twijfelen aan de keus om deze verlaten weg in te gaan.

Het blijkt te kloppen en nadat we betaald hebben voor het Wildlife camp en wij bedeesd vragen of er een mogelijkheid is om te kamperen wordt er bevestigend geantwoord.

Dan wel nog de camping apart af te rekenen.

Er wordt ons uitgelegd hoe wij op de camping moeten komen. Dit blijkt moeilijker dan we denken en komen compleet in de bush terecht. Hobbelend en eigenlijk al weten dat we nu toch echt niet meer goed zitten vervolgen we onze weg.

Na 10 minuten lukt het ons te keren en blijken we al langs de campingplaats te hebben gereden. We zij alleen, geen tent geen camper, langs de rand van een bos met het mooiste uitzicht op de heuvels.

Toch niet geheel alleen want er lopen nog wat wilde zwijnen rond.

Daarna gegeten in het restaurant, waar een lopend buffet werd gegeven. We zaten op het terras met de krokodillen en nijlpaarden in de poel er om heen.

Gelukkig was het donker.

Na ongeveer een uur viel de elektriciteit uit  en lukt het ons niet om de camping weer terug te vinden. Blijkbaar was dit nogal zichtbaar want een vriendelijke medewerker van het park vergezelde ons , met zaklantaarn naar onze eenzame plek.