Still Baai, Mosselbaai en Jongensfontein.

Na Oudshoorn laten we ons oog vallen op Mosselbaai, met excursiemogelijkheid naar een eiland vol robben en een replica van het karveel van Bartolomeus Diaz, de Portugees die de Kaap als eerste Europeaan rondde. Natuur en cultuur.

Onderweg doen we de beroemde steden Ladismith en Riverdale aan. Rechte brede straten, laagbouw, nauwelijks middenstand, saai. Eén pot nat met Oudshoorn en George. Onderweg op de N2 zien we de afslag ‘Still Bay’ staan. We wagen het erop. En hoewel er vijf campings worden aangegeven op de TomTom kunnen we er maar één vinden: Ellen’s Rust. Het was er rustig. De manager recommandeerde een camping in Klein Jongensfontein aan, tien kilometer verderop.

Jongensfontein deed ons erg denken aan Harolds Bay. Wederom een prachtige brede baai met enorme golven. Ook dit vakantiedorp is zo goed als uitgestorven met dezelfde charme als Zandvoort in de winter. We staan met nog vier kampeerders. Vanaf september tot en met maart is het volgeboekt. En voor het eerst moeten we met ons eigen wcpapierrol naar de toiletgebouwen.

De restaurateur van de negotie naast de camping sloot om zes uur zijn tent en wilde om kwart voor, nog wel een hamburger voor ons maken maar een pizza was teveel gevraagd. We hebben ons die avond verwend met een kom soep, brood en weense worstjes en wijn.

We stonden op dertig meter afstand van de zee die wederom prachtig was. Maar door de dikke mist de volgende ochtend onzichtbaar. Dus ook Jongensfontein wilde we achter ons laten. En misschien wel de hele kust. Mooi maar mistig, dus ook geen Mosselbaai.

We waren nog geen tien minuten onderweg of de zon brak door. Er wordt veel aan de weg gewerkt in ZA. En wegopbrekingen vertonen allemaal het zelfde patroon. Eerst iemand die een rode vlag zwaait, dan een bord met snelheidsbeperking. Dan een bord met daarop iemand die een stopbord bedient. Dan weer een wegwerker met een rode vlag. Daarna iemand die een stopbord bedient. Tussen de vlaggenzwaaiers en de borden staat ongeveer vijftig meter. 

Ook staat aangegeven hoelang de onderbreking gemiddeld duurt: tussen de tien en de twintig minuten. Dat klopt wel zo’n beetje.

We besloten ons heil te zoeken bij Warmwaterberg en gingen richting Heidelberg. Ook weer zo’n typisch Wes Kaap stadje. Verder via Suurbraak over de Tradouwspas. Weer een overweldigende mooie natuur. Barrydale is ook niet noemenswaardig en over een onverharde weg arriveren we bij de hotspring spa van Warmwaterberg. Met zwembaden van 28˚C en 42˚C. Maar in het weekend geen pensioneers korting.

Kost een nacht toch gauw 10 euro! Inclusief de heilzame warmwaterbaden. Onder een staalblauwe hemel kijken we uit over de woestijn van Klein Karoo. ’s Avonds fêteren we ons op een diner van Bobotie en lasagne. ’s Morgens om zeven uur liggen we alleen met z’n tweeën in het hete water en zien de zon weer opkomen onder een wolkeloze lucht. Hier blijven we dus nog maar een dag.